Natural beauty Natalie Portman

De in Israel geboren Natalie Portman werd op haar elfde ontdekt door een model scout wat leidde tot haar eerste film Léon. Hierna volgen nog een aantal andere films, maar haar echte doorbraak komt met de film, Star Wars, The Phantom Menace uit 1999. Natalie was toen 18 jaar. Hierna speelde de actrice in Where the heart is (2000), Star Wars Attack of the Clones (2002) Cold Mountain (2003), Closer (2004), Star Wars: Revenge of the Sith (2005) V for Vendetta (2006), Mr. Magorium’s Wonder Emporium (2007), The Other Boleyn Girl (2008), New York, I Love You (2009), Brothers (2010) en haar meest recente Black Swan.

Naast het spelen van fantastische rollen, is Natalie ook vaak te zien in campagnes voor bekende kleding en make-up merken. Haar laatste is voor Dior, het parfum Miss Dior Chérie. De geur werd aangepast, er kwam een nieuwe campagne en daar hoorde natuurlijk ook een nieuw gezicht bij. Natural beauty Natalie Portman is de perfecte keus, blijkt uit de prachtige foto’s.

Natalie gooit haar ziel en zaligheid in haar rol als balletdanseres Nina Sayers, in haar nieuwste film Black Swan. Indrukwekkend is het woord wat bij me opkomt als ik denk aan hoe zij deze rol neerzet. Levensecht hoe ze vooral de angsten van Nina overbrengt op het publiek.

Een powervrouw die de beauty & the brains heeft, want Natalie volgde naast haar acteercarrière een studie psychologie aan de Universiteit van Harvard (2003). De actrice staat er om bekend dat zij tot het uiterste gaat voor haar rollen, al eerder liet ze haar hoofd kaalscheren voor de film V for Vendetta. Natalie is niet bang om alles van zichzelf te laten zien en dat maakt haar denk ik ook zo goed als actrice. Geheel verdiend heeft ze dan ook de Oscar gewonnen voor beste actrice.




Bronnen:
IMDb. Natalie Portman. Geraadpleegd op 14 maart 2011, van:
http://www.imdb.com/name/nm0000204/
Glamour April 2011, Backstage met Natalie Portman artikel. Geraadpleegd op 14 maart 2011.

Afbeelding
Natalie-p. Dior Miss Dior Cherie Campaign (2011). Geraadpleegd op 14 maart 2011, van:
http://www.natalie-p.org/gallery/displayimage.php?album=1170&pid=19144#top_display_media

Rihanna, Loud but Lovely

De carrière van de net 23-jarige Rihanna Fenty gaat als een speer. Elke keer flikt ze het weer om hit na hit te scoren, een kleine greep uit 2010 en 2011, Rude Boy, Love The Way You Lie ft. Eminem, Only Girl in the World, Who’s That Chick ft. David Guetta, What’s My Name ft. Drake en haar laatste nummer S&M.

Net als vele andere ben ook ik, fan van het eerste uur. Rihanna heeft sinds haar zestiende jaar een hele metamorfose ondergaan, niet alleen qua uiterlijk maar ook qua muziek. Van het brave meisje met de naveltruitjes die vrolijke eilandmuziek maakte, tot de stoere rockchick die zingt over seks en geweld.

En toch, ondanks al die veranderingen is ze zichzelf gebleven, of eigenlijk, naarmate de jaren, meer zichzelf geworden. Je ziet dat de zangeres lekkerder in haar vel zit. Zeker na de affaire met haar ex Chris Brown, die haar in februari mishandelde na een heftige ruzie, en vervolgens door de rechter werd veroordeeld tot vijf jaar voorwaardelijk.

Waarom Rihanna in het rijtje powervrouwen thuis hoort is omdat zij een sterke vrouw is die zich goed staande houdt in de turbulente wereld waarin zij leeft. Wat ik zo knap vind aan haar is hoe zij zichzelf heeft neergezet als merk. Door haar kleding, haar haar, en haar muziek, heel haar image, is personal branding. En dat is denk ik the key to succes.


Één van mijn favoriete nummers, haar laatste hit S&M









Bron afbeelding:
Underg-g. Popn Underground Music: RIhanna – Loud Reviews. Geraadpleegd op 13 maart 2011, van:
http://www.under-g.net/2011/01/rihanna-loud-reviews.html

Hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet

Fotografie is meer dan alleen het vastleggen van beeld. Er zit een verhaal achter elke foto die ieder op een andere manier interpreteert. Twee vrouwen die dit als geen ander kunnen verwoorden zijn: Annie Leibovitz en Inez van Lamsweerde.

Inspirerend om wat zij doen, wat zij laten zien en delen met de wereld. Mijn favoriete fotografen uit het portretfotogenre.

Annie Leibovitz

Wat ik heel goed vind aan de foto’s van Annie Leibovitz is hoe zij mensen neerzet, je haalt een verhaal uit de foto. In haar Disneyshoot, verbond zij werkelijkheid met fantasie, het sprookje met de realiteit.

De bekende actrice, Scarlett Johansson is hier afgebeeld, zij is verkleed als Cinderella (Assepoester) en rent van een trap af. Aan het einde zie je een kasteel.
De foto wordt als een sprookje afgebeeld, door het vervagen van de omgeving, het licht-donker effect en de mist. Bepaalde aspecten zijn zo gephotoshopt/ gemanipuleerd dat het lijkt te zijn getekend, zoals de jurk, de hand, de trap en het schoentje. In de foto zit een Gulden Snede, want de aandacht wordt naar het belangrijkste aspect getrokken, namelijk het muiltje.




Inez van Lamsweerde

Inez van Lamsweerde gaat met haar foto’s net een stapje verder. Ik vind ze persoonlijk heel sterk omdat er heel veel te zien is in één foto, als je wat langer kijkt haal je er weer heel iets anders uit. Soms ook shockerend en heftig met een heel eigen kijk erop.

Bij deze foto “The Forest” ga je er op het eerste gezicht vanuit dat het om een jonge man gaat. Kijk je verder dan zie je dat de man vrouwenhanden en ogen heeft. Hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet.














Bronnen afbeeldingen:

Logan Neitzel. Logan Neitzel MYSTICS. Geraadpleegd op 11 maart 2011, van:
http://www.loganneitzel.com/blog/?cat=8

The Women’s conference. Annie Leibovitz. Geraadpleegd op 11 maart 2011, van:
http://www.womensconference.org/annie-leibovitz/

Media Art Net. (1995) Van Lamsweerde, Inez: The Forest. Geraadpleegd op 11 maart 2011 van:
http://www.medienkunstnetz.de/works/the-forest/

Fanpop. (2006-2011) Scarlett Johansson – Annie Leibovitz Photo (144308) – Fanpop. Geraadpleegd op 11 maart 2011 van:
http://www.fanpop.com/spots/annie-leibovitz/images/144308/title/scarlett-johansson-photo

Sophie van der Stap, de rust van het schrijven

“Meisje met negen pruiken” was het eerste boek wat zij schreef over de ergste periode uit haar jonge leven, haar gevecht tegen kanker.


Sophie was altijd al iemand die de grenzen opzocht, de uitdagingen aanging en niets wilde uitstellen. Op haar 18e vertrok zij naar Tibet en een half jaar later was haar volgende reis, dit keer naar Iran, al gepland. Bij terugkomst besloot zij aan een studie politicologie te beginnen omdat ze ontwikkelingswerk wilde doen. Toen werd er bij haar kanker geconstateerd. De ziekte bleek in hetzelfde rijtje van vriendjes en reizen te vallen vertelt zij in Marie Claire. Ze vond het interessant, maar was ook verdrietig en in de war. Zo zegt zij hierover, “ Ik was in gevecht met de tumoren, ik moest en zou winnen, Ik heb een oorlog gewonnen, ik heb het leven ten diepste gevoeld”.
Om deze heftige tijd door te komen, hield Sophie een dagboek en een blog bij. Dit werd uiteindelijk haar eerste roman, “Meisje met negen pruiken.” Het boek werd een bestseller in eigen land en in Duitsland, waar deze zelfs wordt verfilmd. Nu zes jaar later en een vervolg op de plank, “Een blauwe vlinder zegt gedag”, is haar eerste literaire roman, “Straat van verlangen” verschenen.

Hoe Sophie van der Stap met haar ziekte is omgegaan, maakt van haar een inspirerende vrouw. De openheid en eerlijkheid, de humor en de kwetsbaarheid van haar vind ik mooi en oprecht. Iets wat misschien niet veel mensen zullen zeggen die zoiets hebben meegemaakt, maar wat Sophie wel zegt is dat zij de strijd in zekere zin mist en het soms moeilijk vind om met de alledaagsheid om te gaan. Ik kan me er niks bij voorstellen maar ergens begrijp ik wel dat als je zoiets ingrijpends hebt meegemaakt alles wat er daarna komt erbij in het niet valt. Maar door deze gebeurtenis heeft zij wel haar schrijftalent ontdekt. Ze heeft, zoals ze zelf zegt, de rust gevonden in het schrijven.




Bron: Marie Claire Maart, pagina 43-47
Bron afbeelding: ELLE DK (2009), bogprofil: sophie van der stap – Bøger – Kultur – Elle. Geraadpleegd op 7 maart 2011 van:
http://www.elle.dk/Kultur/Boeger/2010-03-Bogprofil-Sophie-Van-Der-Stap.aspx

40+ en zwanger

In de VROUW (Telegraaf) van vorige week kwam ik een verrassende reportage tegen, en dan bedoel ik verrassend in de positieve zin van het woord. Vier zwangere veertigplussers vertellen hierin over hun zwangerschap, hun leeftijd en de reacties van hun omgeving.

Vrouwen die op latere leeftijd zwanger worden, het komt

volgens mij meer voor dan mensen denken en toch is het nog steeds een taboe. Waarom eigenlijk? Wie bepaalt er wanneer jij klaar bent voor een kind? Het is een keuze waar meerdere kanten aan zitten: is je relatie er aan toe? Sta je er financieel goed voor? Kun je je kind de liefde, tijd en aandacht geven die je wilt? Want als je een carrièrevrouw bent dan steek je al je tijd in je baan, je bent on the top of your game en dat gaat niet samen met een kind.

Althans niet zoals het nu gaat bij veel bedrijven, want komen er kinderen dan gaat de vrouw minder werken, niet de man. Hoe krom is het eigenlijk dat vrouwen anno 2011 zo gelijk staan met mannen maar als het op kinderen aankomt er van vrouwen wordt verwacht dat zij minder gaan werken? En dan vinden mensen het gek dat er in Nederland zo weinig vrouwen aan de top staan.
De meeste vrouwen werken parttime omdat kinderen en carrière niet samen gaan.
Het is of of.

Niemand weet hoe zijn of haar leven verloopt, dus het blijft een oneerlijke discussie zoals ook wordt gezegd in de reportage. Maar naar mijn mening zijn deze vier vrouwen inspirerend omdat zij ondanks alle vooroordelen voor zichzelf en hun kind kiezen.


Bronnen:
VROUW NUMMER 9 (25 februari t/m 3 maart 2011) reportage 40+ en zwanger
VROUW Week 09 Digi Magazine. Geraadpleegd op 1 maart 2011 van:
http://vrouw.nf-online.nl/tlg-vrouw/20110226/magazine.php

Bringing sexy back

Powervrouw Marlies Dekkers

Een ambitieuze hardwerkende en inspirerende vrouw, Marlies Dekkers.
Met haar moderne twist op lingerie zet zij de sexy vrouw weer in de picture.

Marlies ontdekte haar talent op de Academie voor Kunst en Vormgeving in Breda. Met haar eindexamenopdracht de “blotebillenjurk” verwierf zij nationale bekendheid. Op 26 jarige leeftijd studeert zij cum laude af en twee jaar later zet zij haar eerste lingerielijn “Undressed” op. De lijn wordt erg succesvol en Marlies is in een klap internationaal bekend als pionier van de trend.

Niet alleen bekende vrouwen worden gespot met een “Marlies Dekkers”, ook voor de gewone vrouw is de lingerie van Marlies een verademing. Ze weet namelijk als geen ander de vrouwelijke vormen te benadrukken. Het lijnenspel van bandjes en doorkijkjes maakt het sexy en classy tegelijk. Vrouwen met grotere cupmaten zitten niet meer vast aan de degelijke seksloze beugelbh’s. De ontwerpen van Marlies laten zien dat het begrip onderkleding passé is.

Dat Marlies ook een zakenvrouw is bewijst zij door haar imperium steeds weer te vergroten. Met eigen winkels in Rotterdam, Amsterdam, Den Haag, Utrecht, Breda, Antwerpen, Parijs, Keulen en Bangkok, haar samenwerkingen met ketens als Hunkemöller, De Bijenkorf en de Parijse Galeries Lafayette zet zij haar merk MD op de kaart. In 2007 won zij dan ook geheel terecht de onderscheiding zakenvrouw van het jaar.

Om het begrip “sexy” nog wat door te trekken heeft Marlies in 2007 een boek geschreven samen met schrijfster Heleen van Royen genaamd, “Stout”. Het boek gaat over flirten, verleiding en erotiek. Verhalen over seksuele avontuurtjes, fantasieën en interviews met bekende Nederlandse vrouwen als Anita Witzier, Yolanthe Cabau van Kasbergen, Renate Verbaan e.a.

Marlies wil vrouwen meer zelfverzekerdheid geven, trots zijn op wie je bent daar gaat het om. Haar motto is dan ook “Dare to be”.

Bronnen
Wikipedia, (31 december 2010) Marlies Dekkers. Geraadpleegd op 18 februari 2011 van:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Marlies_Dekkers
MD Group BV (2000-2011) Get to know me. Geraadpleegd op 18 februari 2011 van:
http://www.marliesdekkers.com/index.php/nl/about-us/portrait
Afbeeldingen
Lincyclopedie (20 maart 2009) Marlies Dekkers verovert Amerika. Geraadpleegd op 18 februari 2011 van:
http://www.lincyclopedie.nl/?tag=marlies-dekkers-store
Toerisme Vlaanderen (2011) Marlies Dekkers. Geraadpleegd op 18 februari 2011 van:
http://www.toerismevlaanderen.nl/tvl/view/nl/1748036--Handelszaken-detail-.html?view=2853468

Is real beauty fleeting?

Wat is normaal?

Opiniestuk gebaseerd op de documentaire “Beperkt Houdbaar” door Sunny Bergman (2007) over het schoonheidsideaal. De impact van de industrie op de gewone vrouw.

Men zegt dat 30-35 jaar een goede leeftijd is voor vrouwen om te beginnen met plastisch chirurgie. Als we het over rimpels hebben, is daar de oplossing botox, je mist je hele gezichtsuitdrukking maar who cares? Een glad voorhoofd daar gaat het om. Zijn rimpels dan niet meer normaal?
Ben ik altijd opgegroeid met het idee dat het bij het proces van ouder worden hoort, maar is dat nu al afgedaan?

Hoe zal het straks zijn als ik ouder ben? Net zoals een vrouw uit de documentaire antwoord geeft op de vraag, “Wanneer is het nodig?” Als het gaat hangen, als je er niet meer fris uitziet. Zo denk ik ook, mocht ik er zelf niet meer tevreden over zijn dan laat ik er iets aan doen. Maar ben ik over tien jaar nog de enige die invloed heeft op wat ik aan mezelf zou veranderen? Als je ziet wat voor druk er nu eigenlijk al wordt gelegd op vrouwen om iets aan zichzelf te laten veranderen, is dat de maatschappij? Zijn de media zo bepalend?

En als je wat laat doen, wordt het dan gezien als een imperfectie die je opvijzelt? Of gaat het toch verder dan dat? Ben je nog trouw aan jezelf aan jouw lichaam het lichaam waar je al die jaren mee doet? Als je gezond bent, je lichaam je niet in de steek heeft gelaten, ga je er dan zo mee om?

Waar ligt de grens van onzekerheid en de mate van het ‘last’ hebben van een “aandoening”? Wanneer is het psychisch?

In de samenleving van nu waarin iedereen zo zijn eigen individu promoot als het ware, wil toch iedereen op elkaar lijken.

Volgens de plastisch chirurg in de documentaire is het simpel: “Mensen willen normaal zijn, niet superjong, supermooi. Er is een bandbreedte die als normaal ervaren wordt, veel mensen willen binnen die bandbreedte zitten.” Het ideaalbeeld dat willen we allemaal, maar hoe meer we daarnaar streven hoe ontevredener we worden. Uit onderzoek onder tien verschillende landen blijkt slechts 2% van de vrouwen zichzelf mooi te vinden.

Over de invloed van media ben ik het eens met de Jackie redactie, je moet het niet persoonlijk maken. Je kunt het ook waarderen zonder dat je het op jezelf projecteert. Zo lees ik ook de glossy’s, maar ik vergelijk me er niet mee. Er zijn vrouwen uit de bladen (modellen, gephotoshopt) en de echte vrouwen zoals vrouwen uit mijn omgeving en ikzelf. Maar waar ik wel voor ben is om de “echte vrouw” wat meer te promoten in de bladen. Anders wordt het allemaal zo oppervlakkig, als je op een gegeven moment alleen nog maar “gemaakte” vrouwen ziet ga je dat misschien toch als werkelijkheid zien. Zoals de bladen zeggen, “we verkopen een fantasie”. Maar dan moet de lezersgroep dit nog wel als fantasie blijven zien.

Revival of the sixties, DUFFY

Als we het over carrièrevrouwen hebben op het gebied van entertainment dan noem ik in het bijzonder Aimee Duffy, oftewel DUFFY. De 26-jarige zangeres uit Wales bracht in 2008 haar album Rockferry uit wat toen het best verkochte album in Engeland werd. Nu komt zij met een nieuw album, “Endlessly”.
Duffy neemt ons terug naar de soul van de jaren zestig, niet alleen door haar image maar vooral door haar prachtige stem. Ze doet denken aan een jonge Dusty Springfield, met een moderne twist.
Met haar hit ‘Mercy” in 2008 werd zij de eerste Welshe vrouw in 25 jaar die een nummer 1 hit bemachtigde in de UK single charts.
In 2009 won zij een Grammy Award voor Best Pop Vocal Album voor het album Rockferry.


In het interview met DUFFY in de Glamour van deze maand (2010), vertelt zij hoe zij omgaat met haar verworven faam. Duffy vergelijkt het met het opgroeien op het platteland, zo zegt zij: ‘’Ik ben opgegroeid in een piepklein dorp waar iedereen wist wie ik was. Als ik hier in Londen naar de bakker ga en een brood koop, zegt de bakker: ‘Hi Duffy!’ En dan maken we een praatje. Dat voelt niet raar of eng. Ach, op kantoor kent iedereen toch ook je naam? Het verschil is alleen dat ik in een wereldwijde business zit.’’ (p.72)

Haar album Endlessy is nu te koop, met dit keer meer up tempo nummers en uiteraard geschreven door Duffy herself.

Now shut up and listen!





Bronvermelding:

Duffy - Endlessly [Album Preview] (19 december 2010). YouTube. Geraadpleegd op: 19 december 2010, van:
http://www.youtube.com/watch?v=KtGhH3bTqoA

Welsh singer Duffy during her performance live at the Superbock Festival, at Estádio do Restelo, Belém, July 18th, in Lisbon (Duffy_@_Super_Bock_Super_Rock_00.jpg). Geraadpleegd op 19 december 2010, van:
http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Duffy_@_Super_Bock_Super_Rock_01.jpg

Absolut radio (1993-2010), Duffy biography, Geraadpleegd op 18 december 2010 van:
http://www.absoluteradio.co.uk/artists/Duffy/biography/

Hanneke Seesing (2010). G extra interview Duffy. GLAMOUR, 18 december 2010, p.70-73.

Pink Ribbon magazine 2010, inspireert en intrigeert

Live pink to inspire, staat er op de cover. En inspireren doet het, door de persoonlijke verhalen waarin moeders, dochters, partners, zoons en vriendinnen vertellen over de slopende ziekte van hun dierbaren, de prachtige gedichten in het blad en de interviews met vrouwen die openlijk praten over hun eigen ervaring met borstkanker.

Wat mij erg raakte was het artikel van Sandra Koolmees, voormalig redactrice van Pink Ribbon Magazine. Zij overleed begin dit jaar op 35-jarige leeftijd. Het artikel bestaat uit een aantal fragmenten uit haar boek ‘’Een van de acht’’, waarin zij haar leven beschrijft als vrijgezel en borstkankerpatiënt. De openheid over haar angsten is mooi en triest tegelijk. Zo praat zij eerlijk over haar zoektocht naar ware liefde, en hoe cru het eigenlijk is dat iedereen wel ziek kan worden maar niet iedereen de ware liefde kan vinden. Zo zegt zij, “ Ik snap niet dat ik wel borstkanker kan krijgen, maar geen verkering’’. 

Ook is er positief nieuws
In de Pink Pages, verderop in het blad, komt naar voren dat vijf jaar na de diagnose borstkanker 80% van de vrouwen nog in leven zijn, 25 jaar geleden was dit nog maar 65%. Er zijn dus 15 procent meer overlevenden.
Dit is een van de redenen waarom het zo belangrijk is om aandacht te vragen voor de stichting, hoe meer mensen zich er bewust van zijn en hun steun betuigen, hoe meer onderzoek er gedaan kan worden.

Het magazine onderscheidt zich door de persoonlijke en inspirerende verhalen en de prachtige fotoreportages. Een collectors item zoals het genoemd wordt, die elke vrouw naar mijn mening wel in huis moet hebben. En bovendien steun je met het kopen van dit blad het goede doel want de gehele opbrengst gaat naar stichting Pink Ribbon.

INSPIRE
MOVE
TREASURE
CARE
CHANGE
LOVE

Powervrouwen, een introductie

Het thema van mijn blog is powervrouwen, krachtige, sterke vrouwen die inspirerend zijn om iets wat zij hebben bereikt, op het carrièrevlak of het persoonlijke vlak.
 

Deze vrouwen zijn voor mij een voorbeeld. Sinds het feminisme hebben vrouwen al zoveel bereikt maar nog steeds zijn er struikelblokken, zijn er vooroordelen en taboes. Ik wil allerlei soorten vrouwen belichten die iets hebben bereikt, die hierdoor zelfverzekerd zijn, trots zijn en daarmee een voorbeeld zijn voor meisjes en jonge vrouwen zoals ik.

In deze blog, interviews met inspirerende, krachtige vrouwen, opinie over de positie van vrouwen op werkgebied en reportages over powervrouwen. Hierbij maak ik gebruik van beeld, foto’s en illustraties.