Sophie was altijd al iemand die de grenzen opzocht, de uitdagingen aanging en niets wilde uitstellen. Op haar 18e vertrok zij naar Tibet en een half jaar later was haar volgende reis, dit keer naar Iran, al gepland. Bij terugkomst besloot zij aan een studie politicologie te beginnen omdat ze ontwikkelingswerk wilde doen. Toen werd er bij haar kanker geconstateerd. De ziekte bleek in hetzelfde rijtje van vriendjes en reizen te vallen vertelt zij in Marie Claire. Ze vond het interessant, maar was ook verdrietig en in de war. Zo zegt zij hierover, “ Ik was in gevecht met de tumoren, ik moest en zou winnen, Ik heb een oorlog gewonnen, ik heb het leven ten diepste gevoeld”.
Om deze heftige tijd door te komen, hield Sophie een dagboek en een blog bij. Dit werd uiteindelijk haar eerste roman, “Meisje met negen pruiken.” Het boek werd een bestseller in eigen land en in Duitsland, waar deze zelfs wordt verfilmd. Nu zes jaar later en een vervolg op de plank, “Een blauwe vlinder zegt gedag”, is haar eerste literaire roman, “Straat van verlangen” verschenen.
Hoe Sophie van der Stap met haar ziekte is omgegaan, maakt van haar een inspirerende vrouw. De openheid en eerlijkheid, de humor en de kwetsbaarheid van haar vind ik mooi en oprecht. Iets wat misschien niet veel mensen zullen zeggen die zoiets hebben meegemaakt, maar wat Sophie wel zegt is dat zij de strijd in zekere zin mist en het soms moeilijk vind om met de alledaagsheid om te gaan. Ik kan me er niks bij voorstellen maar ergens begrijp ik wel dat als je zoiets ingrijpends hebt meegemaakt alles wat er daarna komt erbij in het niet valt. Maar door deze gebeurtenis heeft zij wel haar schrijftalent ontdekt. Ze heeft, zoals ze zelf zegt, de rust gevonden in het schrijven.
Bron: Marie Claire Maart, pagina 43-47
Bron afbeelding: ELLE DK (2009), bogprofil: sophie van der stap – Bøger – Kultur – Elle. Geraadpleegd op 7 maart 2011 van:
http://www.elle.dk/Kultur/Boeger/2010-03-Bogprofil-Sophie-Van-Der-Stap.aspx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten